Rondje stuwmeer

Dinsdag 26 april is alweer onze laatste volledige dag hier in Luxemburg. Het weer is niet zo aangenaam, maar over het algemeen wel droog. Dat is gunstig en het biedt ook wel weer perspectief om iets te gaan doen.

Ik heb eerder deze dagen al laten weten nog wel een keer naar het stuwmeer bij Esch sur Sure te willen gaan en dan het plekje bij een brug op te zoeken waar we vroeger zijn geweest. Eerst wel alleen met ons eigen gezin, maar later ook nog met onze opa en oma.

De eerste twee keer zijn we namelijk met ons vieren naar Luxemburg geweest, maar nadat opa en oma een caravan hadden gekocht zouden ze ook een keer mee. Wel onder voorwaarde dat pa de caravan achter de auto zou nemen en opa de aanhanger achter zijn auto. Hij reed liever niet met zo’n groot ding achter de auto. Zo gezegd, zo gedaan.

De eerste keer ging de heenreis heel voorspoedig tot kort bij Esch sur Sure. Langs het stuwmeer waren we opa en oma ineens kwijt achter ons. Wij waren al vlakbij de camping, maar de Opel Kadett van opa en oma hing er niet meer achter. Dus, huppekee, omgedraaid en op zoek naar ze. Wat schetst onze verbazing? We komen de Kadett tegen met alleen opa er in. Om sneller naar ons op zoek te kunnen gaan, heeft hij op een parkeerplaats langs het stuwmeer de aanhanger afgekoppeld, oma op een campingstoeltje naast de aanhanger gezet en is toen achter ons aangereden. Toen we samen terug bij haar kwam was ze in alle emotionele staten. Niet zo gek als je voor het eerst in het buitenland komt, de taal niet spreekt, je man je ergens langs de weg posteert en van je wegrijdt en je niet weet wie je wanneer weer terug zal zien… Daarna waren we vrij snel samen op de camping.

Dan terug naar vandaag. Er is ergens over een smal deel van het meer een brug, zo weet ik me te herinneren. Maar waar precies, dat wist ik niet meer. Vlakbij die brug was een pad naar beneden tot bij het water. Daar hebben we nog samen zitten en staan vissen, heb ik met de boot gevaren, heeft oma zitten breien. Met andere woorden, we hebben ons vermaakt.

Ik weet nog wel dat ik daar ook een aantal persoonlijke overwinningen heb geboekt, zelfs angsten overwonnen. Ik durfde daar voor het eerst een worm aan de vishaak te doen, een gevangen visje van de haak te halen en ik ben met Pa helemaal naar de overkant gevaren over dat grote, diepe meer met haar donkere water waardoor ik nooit de bodem kon zien. Met mijn jarenlange angst voor water in het geheugen zijn dat hele grote stappen geweest.

De brug hebben we terug kunnen vinden en daar aan de oever van het meer hebben Suus en ik nog herinneringen opgehaald. Zo kwam ik ook even terug bij de gedachten aan bovenstaande gebeurtenissen en ervaringen. Het was een mooie tijd. Zo ook de herinnering aan onze opa. Die stond in zijn grijze tweedbroek, opgetrokken tot bijna tepelhoogte, in zijn blote bast en met een grote sigaar in de mond te vissen. Ik zie hem zo weer staan.

Op het einde hebben we nog even steentjes staan keilen. Het is een leuk gezicht als die platte steentjes zo vaak mogelijk op en neer springen op het water. En Suus is heel blij dat het haar ook eindelijk een paar keer is gelukt. Als kind vond ze het al frustrerend dat het haar niet lukte, maar nu dus wel. Goed bezig! 

Vanaf dit plekje zijn we verder gereden richting de stuwdam. Daar hebben we nog even staan kijken naar en gelopen over dit gigantische bouwwerk. Hoe sterk moet iets zijn om zoveel water tegen te kunnen houden? En zo is het elke keer weer een gevecht tussen mens en natuur. De ene keer wint de een, de andere keer de ander. Zo liet Tom ons ook nog een stukje zien waar hij tijdens een wandeling met Buddy langs was gekomen. Daar heeft een tijdje geleden waarschijnlijk een enorm harde wind geraasd. Dennenbomen zijn daar als luciferhoutjes omver gewaaid, afgebroken en met wortel en al uit de grond getrokken. Indrukwekkend hoe sterk de natuur kan zijn.

Verder hebben we ook nog een kijkje genomen bij een uitkijkpunt, de Belvedere Burfelt. En een korte wandeling daar in de buurt gemaakt.

Op de camping terug gekomen hebben we nog even samen een bakkie koffie gedronken en vanavond eten we samen nog iets. Daarna is deze korte, maar bijzonder gezellige en heel erg waardevolle vakantie alweer toe aan zijn laatste nachtje…