Waarom?

Waarom gaan we deze korte reis maken? En waarom maken we die met ons vieren? En waarom juist naar deze bestemming?

De reden waarom deze reis wordt gemaakt heeft zijn oorsprong op 28 november vorig jaar. Dat was de dag, of beter gezegd eigenlijk de nacht, waarop onze mam overleed. Heel plotseling, heel snel, nauwelijks te bevatten, maar wel heel erg de waarheid van dat moment. De keiharde waarheid. Een dag of vijf ervoor leek ze nog in blakende gezondheid en zo ineens kreeg ze klachten. Ze moest naar het ziekenhuis voor een onderzoek, maar wij dachten dat ze zo weer thuis zou zijn. Niets was minder waar. In de dagen daarna ging ze pijlsnel achteruit en in de nacht van zaterdag op zondag slaapt ze in. Voorgoed....

Die k.. Corona ook. Wat dat allemaal heeft veroorzaakt in de wereld is onbeschrijflijk en niet te bevatten. Maar dan ineens komt het zo dichtbij en word je er met je volle verstand keihard mee geconfronteerd. Het is alsof er iemand met een moker op je hoofd slaat. Knock-out? Nee, niet eens. Er moest namelijk meteen worden gehandeld. En dan kom je samen in een soort flow te zitten, waarbij de een dit, de ander dat, een volgende zus en weer een ander zo handelt en doet. De uitvaart volgt al snel, dus handelen en regelen is een must. Het is dan voor ons een korte periode van gewoonweg overleven. Domweg doorgaan en geen tijd voor andere zaken. 

En ik kan gerust zeggen dat we met z'n allen, ja met al onze kinderen en hun aanhang, zoveel steun aan elkaar hebben gehad. En nog hebben trouwens. We hebben het goed gedaan en de verwerking pakken we ieder op onze eigen manier, maar daar waar nodig of wenselijk ook samen op. En dat kan in heel wisselende samenstellingen zijn.

Zo kom ik op de samenstelling van het gezelschap van deze reis en de bestemming waar we naartoe gaan. Als kind zijn Suus en ik met onze ouders een keer of vier op vakantie naar Luxemburg geweest. In de buurt van Esch sur Sure op de camping Tadler de Moulin. Toodlermillen in goed Luxemburgs. Na de crematie van mam hebben Suus en ik het gehad over de as en het eventueel verstrooien ervan. Zou de Sure die langs de camping stroomt niet een mooie plek kunnen zijn? En dan de as van onze beide ouders daar samen later stromen? Zo ongeveer vanaf de brug en dan stroomafwaarts langs de camping tot ze verderop uit het zicht verdwijnen? Samen, in de vrije natuur, op een plek waar ze zich heel goed hebben vermaakt? Op een plek waar we als gezin dierbare herinneringen aan hebben? Ja, dat moet het worden.

Zo gezegd, zo gedaan. Suus en Tom, Marion en ik gaan samen op vrijdag 22 april richting Luxemburg naar een camping redelijk dicht in de buurt van Esch sur Sure en we rijden dan de 27e weer naar huis. We brengen onze ouders dan weg om ze hun laatste gezamenlijke reis te laten maken. Waar die reis eindigt? Geen flauw idee, maar het gaat erom dat ze samen zijn, samen gaan, samen blijven.

En als alles goed gaat wordt het voor ons een reis om nooit vergeten. Making memories

Marc